Scheiding: Weet je wat je wilt en hoe je het wilt?

Je bemiddelaar legt uit wat er moet en wat er kan geregeld worden bij het uit elkaar gaan. Hij helpt je op weg, geeft aan wat de mogelijkheden zijn om in onderling overleg en met respect voor elkaar tot overeenstemming te komen. Dit is niet altijd vanzelfsprekend. Sommige partners hebben zich vooraf geïnformeerd, anderen beginnen van nul af aan. Gaandeweg in het stappenplan komen partners tot wat ze samen willen, waar ze uiteindelijk vrede mee hebben, waar ze akkoord mee kunnen gaan wetend dat het laken niet helemaal naar één kant kan getrokken worden. Het is niet fout als partners uit eigen beweging zaken navragen bij andere deskundigen. Het risico is echter dat men te rade gaat bij ‘de achterban’(ouders, familie, vrienden), en dat deze laatsten zich met de regeling gaan bemoeien. “De beste stuurlui staan aan de wal” indachtig wordt “goede” raad (?) gegeven, worden deelakkoorden in vraag gesteld, worden eisen geformuleerd en gesuggereerd. ‘De achterban’ gaat druk uitoefenen omdat ze van mening is dat niet werd bekomen wat zij redelijk acht voor zichzelf. Immers vaak onwetend hoe een deelakkoord is ontstaan wordt het met kritiek onderuit gehaald. Niet altijd met slechte bedoelingen maar wel onrust brengend, waardoor het risico bestaat dat akkoorden telkens weer in vraag worden gesteld, het ‘gelijk hebben’ en ‘het recht hebben op’ de overhand haalt op de rede en het kunnen leven met een bekomen consensus of compromis. Dan wordt het moeilijk. Immers de andere partner gaat dan ook zijn/haar houding verstrakken en ook ‘gulziger’ aan de bemiddelingstafel zitten.