Kinderen vaak grootste slachtoffer

Als een echtscheiding een vechtscheiding wordt, zijn kinderen vaak het grootste slachtoffer. Hoe ervaren kinderen de breuk tussen hun ouders?

In het kader van een thema-uitzending over (v)echtscheidingen, ondervroeg EénVandaag ruim 650 jongeren uit het Jongerenpanel over de scheiding van hun ouders. Sommige jongeren in het onderzoek gaven aan de breuk tussen hun ouders als een vechtscheiding te hebben ervaren. We vroegen hen wat ze hebben meegemaakt. Hierna enkel korte getuigenissen:

‘Mijn ouders namen het woord vechtscheiding heel letterlijk. Er werd gescholden geslagen en ruzie gemaakt. Om wie? Om alles! Geld, huis en kinderen. Mijn moeder was nog het meest neutraal. Maar mijn vader verachtte haar en verscheurde foto's voor ons gezicht. Geen goed woord kwam uit zijn mond.’
            
‘Ouders die elkaar bestoken met 1000 WhatsApp-jes met scheldwoorden. Een vader die zijn kinderen berichtjes stuurt met de woorden “jullie moeder manipuleert jullie, jullie moeder is ziek of och och kind, je word erin geluisd waar je bij staat.” Onmogelijk om mee om te gaan voor een kind.’

‘Altijd ruzie en gezeik. Ze wijzen naar elkaar. Ik hoor als kind van elk iets anders. En als ik ze moet geloven, dan is mijn vader schuldig volgens mijn moeder en andersom. Om gek van te worden!’           

‘Mijn moeder wilde niet meer met mijn vader praten, maar zei alles wat op haar hart lag over hem wel tegen mij. Ze was heel negatief over hem. Soms vloog mijn moeder mijn vader aan als hij mij en mijn broertjes af kwam zetten nadat we bij hem waren geweest. Ik ben wel eens tussen hen in gesprongen.’

‘Mijn ouders belden met elkaar en scholden, werden hysterisch. Ze wilden allebei voor ons zorgen, maar vooral de ander laten verliezen.’

Wat willen kinderen dan wel? In een aangrijpende open brief is dit mooi te lezen.