Domicilie verschillend van kinderen ten laste: kan dat?

Home > Blog > Domicilie verschillend van kinderen ten laste: kan dat?

“Mogen de kinderen bij mij gedomicilieerd zijn en bij mijn ex-partner fiscaal ten laste?”

Een vraag die veelvuldig wordt gesteld Maar, kan en mag dat? Wat zegt de fiscus daarover? En, zouden we dat wel doen zo’n gesplitste regeling?

Waarom voorzichtig zijn?

In theorie is het mogelijk om voor zo’n regeling te opteren. Echter er is waakzaamheid geboden.

De fiscus is duidelijk in de regelgeving: een kind is ten laste van een ouder als het op 1 januari van het aanslagjaar deel uitmaakt van het gezin van de betrokken ouder.
Hoe bewijs je dat het kind per 1 januari van elk jaar deel uitmaakt van je gezin?
En wat als er sprake is van gelijkmatig verdeeld verblijf en huisvesting en de ouders niet opteren voor fiscaal co-ouderschap?

Opnieuw: de fiscus baseert zich op de feitelijke toestand op 1 januari van het aanslagjaar. Maar wat is die feitelijke toestand? En naar welk gegeven kijkt de fiscus dan. Maw waarop baseert de fiscus zich?

Domicilie is het sleutelkenmerk

De fiscus gaat alsmaar strenger toezien op welke bedragen in mindering worden gebracht van de inkomsten. Vroeger was het veel makkelijker om het verschillend zijn van domicilie en fiscaal ten laste, te verdedigen en te doen aanvaarden.
Thans is het eenvoudigst te bewijzen met het wettelijk adres van de kinderen, de domicilie dus.
Dit gegeven geeft immers duidelijk aan waar de kinderen hun hoofdverblijfplaats hebben. Eénduidig en niet voor interpretatie of discussie vatbaar.

Ouders die tegen het advies in toch willen dat de kinderen bij ouder A gedomicilieerd zijn en bij ouder B fiscaal ten laste, kunnen dat trachten aan te tonen met alle middelen van bewijs.
Maar wat zijn die middelen?
Dat zou bvb kunnen zijn:

welke ouder is gerechtigd op het ontvangen van het kindergeld,
een adres waarop de briefwisseling van het kind terecht komt,
waar het kind school loopt als dat beduidend dichter is bij één van de ouders,
de scheidingsregeling waarin de opdeling duidelijk staat vermeld,
maar andere bewijsmiddelen om die feitelijke toestand hard te maken?

Je merkt al vlug dat dergelijke ‘bewijzen’ moeilijk opwegen tegen de eenvoudig toegepaste regel van de domicilie. Gegeven dat door de fiscus wordt afgelezen van het burgerlijk scherm.

Theorie en praktijk

Er is dus een duidelijk verschil tussen de theoretische mogelijkheid en de praktijk van alledag.
Wees dus omzichtig met een gesplitste regeling van domicilie en kinderen fiscaal ten laste.
Sinds de fiscus het geweer van schouder heeft veranderd en domicilie als quasi tot het enige objectieve criterium heeft verheven, beveelt NEO Bemiddeling in de contacten met de ouders steeds aan om de fiscaliteit de domicilie te doen volgen; of andersom.
Dit hoeft niet eens een nadeel te zijn. Beide ouders genieten immers een fiscaal voordeel. Welk voordeel dat is, hoe groot, en hoe berekend; dat leggen Cindy en Eric van NEO jullie haarfijn uit tijdens de bemiddelingsgesprekken.

Maar waarom is het wettelijk adres van de kinderen voor sommige ouders zo belangrijk dat het gelijk zou moeten zijn met het adres waarop vader of moeder zijn/haar hoofdverblijfplaats heeft?
Vaak is het een emotioneel gegeven. Niets mis mee maar belangrijk is het ook om de ratio een plaats te geven en als ouders samen tot een beslissing te komen waarbij het financieel en fiscaal aspect ook medebepalend kunnen zijn.

Meer info over fiscaliteit bij scheiding

Concrete pasklare informatie over al wat bij een scheiding komt zien, kan je ten overvloede vinden in de blogartikels van de website van NEO Bemiddeling. Specifiek voor fiscaliteit via deze link en via TIP 16 in een recent blogartikel met 25 nuttige tips voor de belastingaangifte bij scheiding.