Een man zit in een kroeg aan de bar, hij heeft nogal diep in het glas gekeken en mompelt voor zich uit: “23 jaar lang, werkelijk 23 jaar lang waren mijn vrouw en ik de gelukkigste mensen op aarde”. Op een gegeven moment vraagt de barman nieuwsgierig: “En wat is er toen gebeurd?” Waarop de man zegt: “Toen hebben we elkaar ontmoet.”
Waarom vertel ik dit? Omdat het nooit zo erg is geweest en omdat elke relatie ook goede momenten en deugddoende periodes kent. Maar als de liefde op is dan is het ‘over and out’.
Belangrijk tijdens en na de scheiding is, dat wat goed is geweest niet een negatieve stempel van ‘slecht’ krijgt. Ook al is de liefde op, doe als koppel je uiterste best om een relatie niet te beëindigen vol haat en nijd. Het risico is dat je deze gevoelens voor jaren met je meedraagt en het je leven gaat kleuren op een wijze waar je zeker niet beter van wordt. “Wanneer het verleden je heeft getekend... laat het heden je dan kleuren!” Sprekend en veel-betekend, maar o zo moeilijk om 'kleur' toe te laten als je bent 'getekend'. Kijken naar wat is geweest, nu niet meer is maar 'anders' zal worden... misschien al vandaag of morgen of overmorgen. Geloven in het onmogelijke, brengt vaak een nieuwe werkelijkheid dichterbij.
