Sinds 5 dagen word ik overspoeld door reacties van ouders. Ook van collega-bemiddelaars die me specifieke cases voorleggen. De reacties van scheidende en gescheiden ouders variëren danig, er zijn ook veel vragen over de praktische uitvoering van het al of niet kiezen door de minderjarige en over het hoorrecht.
Hierna slechts een greep uit meer dan 80 mails die ik op nauwelijks 5 dagen tijd ontving, de tientallen telefoons en smssen komen er nog extra bij. In totaal meer dan 125 reacties; 25 per dag en nog is het niet gedaan. Terwijl ik dit blogartikel schrijf: 8 telefoons, 7 smssen en 9 mails.
Ik ben verrast dat mijn twee blogartikels zoveel hebben losgemaakt. Het betreft dus de twee artikels over het kiezen van waar een kind wil verblijven. Het eerste was informatief van aard, het tweede een aanvulling met verwijzing naar wetsartikels omdat nog verscheidene ouders van mening waren dat kinderen toch kunnen kiezen en beslissen waar ze willen verblijven. Beide artikels zijn enkele duizenden malen gelezen.
Hierna enkele uittreksels:
Je leest het goed, de reacties gaan veel verder dan het zogezegd kiezen door minderjarigen. Het zijn vaak ook noodkreten over de verblijfsregeling in het algemeen. Ook over onduidelijke verblijfsregelingen, over regelingen die niet op maat zijn van vader en moeder omdat ze opgelegd zijn door de rechter. Het gaat over verzuurde relaties tussen ex-partners die elkaar het ouderschap niet gunnen. Maar veel van de reacties vereisen een tussenkomst van een advocaat. Hoe graag ik ook een bemiddelde oplossing zou zien, soms zijn er zaken die niet bemiddelbaar zijn. Een advocaat onder de arm nemen is niet slecht, vaak noodzakelijk. De keuze van de advocaat is echter heel belangrijk zodat partijen niet verzanden in een procedureslag.
Maar dat is het dus niet. In een blogartikel schreef ik gisteren dat ik als bemiddelaar vaak als een ombudsman word gezien. Mensen hebben nood aan hun hart luchten, anderen willen een antwoord krijgen en sturen zelfs herinneringen via mail omdat ze nog geen antwoord kregen op hun mail… Ook op Paaszondag. De nood is hoog.
Ik kan niet alle vragen klokvast beantwoorden. Antwoorden met alles erop en eraan: dat vraagt tijd en ook voor mij zijn er ook maar 24 u in één dag. En soms zijn er geen antwoorden als ex-partners elkaar als vader en moeder bijna naar het leven staan en geen oog (willen) hebben voor het welzijn en het belang van hun kind. Dat raakt me en laat me niet onbewogen.
Er zijn de klanten-koppels die bij me in bemiddeling zijn en die voorrang hebben. En voor alle duidelijkheid, ik ben niet de ombudsman die alle vragen beantwoord, zomaar.
Mijn blogartikels zijn geen reclameboodschappen. Het zijn informatieve artikels zodat mensen alert zijn, geïnformeerd zijn.
Sommige schrijvers en bellers verwikkeld in een vechtscheiding of die via een notaris hun scheiding regelen, winden er geen doekjes om als ik hen vraag waarom ze de vragen niet stellen aan hun advocaat of aan de notaris die een notariële akte opstelt:
- “Ja maar dan moet ik mijn advocaat betalen”.
- “Ja maar de notaris geeft geen antwoord op mijn vragen”.
Allicht denken sommigen dat ik dus toch die gratis ombudsman ben en betaald word door één of andere onbestaande instantie.