Het is niet ongewoon dat je uw partner een ‘rekening’ wil presenteren. Vraag is of dit een goede mindset is. Immers uit mijn ruime ervaring als bemiddelaar met koppels die hun relatie beëindigen, leer ik dat het een minderheid is die samen beslist om te scheiden. Bij de meeste koppels beslist één van de twee partners om de relatie te beëindigen. Niet zelden is een nieuw aangegane relatie oorzaak van de scheiding; deze partner heeft dan al afstand genomen en is bij manier van spreken al mijlenver vooruit op de andere partner, en is ook al bezig met een nieuwe toekomst. De andere partner zit doorgaans met een gevoel van gedumpt worden, afgeschreven, opzij gezet, van geen tel meer, niet goed genoeg (meer) bevonden.
In zo’n gevoelswereld is het niet ongewoon dat de partner die met een scheidingsbeslissing wordt geconfronteerd, kwaad is, gekrenkt, teleurgesteld en dit letterlijk wil ‘afgerekend’ zien in de scheidingsovereenkomst. Men handelt vanuit kwaadheid, verdriet en pijn, en men wil de ander op z’n minst evenveel pijn bezorgen. Die pijn zal men dan doorgaans willen laten voelen in ‘harde euro’s’. Soms zijn de emoties zo heftig en sterk dat zelfs het belang van de kinderen volledig uit het zicht verdwijnt. De ander eronder krijgen is dan de boodschap. Hem/haar laten bloeden en dat liefst met een hardvochtige vechtscheiding. Vraag is of dit een goede manier is om een scheiding af te ronden.
