Of een kind vanaf 12 jaar nu wel of niet mag kiezen waar het wil verblijven; over de verblijfsregeling ontving ik verscheidene reacties van ouders. Daarom dit bijkomend artikel met vermelding van de wetsartikels. Opdat ouders zeer duidelijk zouden weten hoe de vork aan de steel zit. Maar het besluit is: kinderen jonger dan 18 jaar kiezen NIET waar ze willen verblijven, en beslissen dus ook niet hierover. Lees maar.
Er heerst bij veel ouders in scheiding en zelfs bij gescheiden ouders nog het idee dat kinderen vanaf 12 jaar zelf mogen kiezen bij welke ouders ze willen verblijven. Dit is niet zo. In dit artikel meer duidelijkheid en inzicht zodat misvattingen worden voorkomen.
Mijn karige haren stonden rechtop toen ik in een artikel in De Standaard las dat een hoogleraar/advocaat waarschuwt voor de risico’s en gevolgen van een EOT – Echtscheiding met Onderlinge Toestemming. Want zo stelt de man: de kinderen worden benadeeld, kinderen worden gebruikt als pasmunt en de vrouw levert in aan alimentatie om de kinderen meer bij zich te hebben. Klinkklare onzin dat nergens op stoelt maar wel een pleidooi voor een rechtsgang en dus om werk te geven aan advocaten in een strijd voor de rechtbank. Begrijpe wie kan.
Bemiddeling verplichten of niet: een actueel onderwerp. Ikzelf ben geen voorstander van het verplichten omdat het essentieel is dat scheidende partners vrijwillig kiezen voor bemiddeling. Belangrijk is echter dat scheidende ouders oog hebben voor en rekening houden met de kinderen, en dan biedt bemiddeling veel meer waarborgen.
Waarom zouden we opteren voor het gebruik van een kindrekening? Is dat niet een hoop rompslomp die kan vermeden worden? Daarom een duidelijk artikel wat een kindrekening is en hoe dit wordt gebruikt. Zo kunnen ouders in scheiding met kennis van zaken kiezen.
Welk beeld heb je van de nieuwe partner van je ex die, soms tegen je zin, ook zorg draagt voor je eigen biologisch kind? Hoeveel moeite kost het om ‘los te laten’ en te vertrouwen? In een open brief schrijft een vrouw haar lof, dank en bewondering voor de stief-plus-moeder van haar kind. Zeer de moeite waard om lezen. Veel meer dan een tekst, wel een beleving van "samen-bemoederen", maar het kon ook gaan over "samen-bevaderen".
Nog een brief van een ‘kind’ aan haar ouders. Weliswaar 38 jaar na de vechtscheiding van haar ouders, schrijft Antoinette wat de scheiding voor haar betekende. Geen standaardbrief, wel een kreet voor aandacht, van afschuw, van teleurstelling, van onvrede, van treurnis. Lees maar…
Bij een scheiding stellen zich veel vragen. Veel koppels denken nog steeds dat een scheiding buiten de rechtbank, enkel kan via een notaris of een advocaat. Fout. Wat biedt een bemiddeling meer? Wat dient er geregeld bij scheiding? Dat en veel meer in dit blogartikel.
Kinderen kiezen niet voor een scheiding van de ouders, het zijn de ouders die scheiden. De kinderen zijn ongewild toch partij. Kinderen ervaren (ondergaan) de scheiding niet allemaal op dezelfde manier. Vooral de wijze waarop de scheiding is verlopen, hoe vader en moeder nog met elkaar omgaan, of ze gehoord zijn in de verblijfsregeling, of er met hen rekening werd/wordt gehouden, en hoe de acceptatie verloopt van de nieuwe partner van vader en moeder. Slechts enkele zaken die een rol spelen. Daarom deze brief van kinderen aan gescheiden ouders. Sprekend.
Toch ongelooflijk dat twee politiekers in een artikel in Knack stellen dat “het wegwerken van ongelijkheden van co-ouderschap meer is dan een familietarief in het zwembad”. Ze voeren verscheidene voorbeelden aan… die geen steek houden. Maar ja het is wel gezegd en geschreven, en de mensen nemen dit voor waar aan. In dit blogartikel weerleg ik de onwaarheden uit het Knack-artikel en geef ik duiding bij wat wel waar is. Beschikken over de juiste informatie is immers belangrijk en voorkomt dat gescheiden ouders bepaalde 'voordelen' mislopen.
